De vlucht van Melbourne naar Alice Springs verliep heel vlot. Zoals altijd deed de piloot boemberdeboem, de gekke piloot (jisse haar woorden) bij het landen. Uitstappen deden we via een trap op de tarmac en het was heet, heel heet. Een gezellige luchthaven met een aangenaam cafeterras voor de vertrekkende passagiers.
Met de taxi naar het autoverhuurbedrijf waar een waterdispenser en een doos koekjes de kinderen bezig hield. Weer een grote auto en in orde kampeermateriaal. Alice Springs is een echte woestijnstad, een beetje leeg toen wij er waren en je merkt gewoon dat dit een zeer desolaat gebied is. Er is hier ook een grote community van aboriginals die er werken of hun kunst verkopen. Zij zijn de eigenaars van heel veel van de grond in Alice Springs, Uluru en Kata Tjuta maar toch heerst er een enorme dualiteit. Wij hebben echt het gevoel dat er hier een vorm van apartheid heerst. Zo is er nog steeds een apart schoolcurriculum voor aboriginal kinderen in aparte scholen, krijg je op tv rare spotjes te zien vb een aboriginal vrouw (in alledaagse westerse kledij) stapt met opgestoken propere handen naar haar baby met de tekst do not forget to wash your hands after you changed your babies diaper enz.... We spraken er al over met Joe en Ann wiens dochter een advocate is voor de stolen generation, een groep aboriginals die als kind gewoon weg gehaald zijn (zeer letterlijk de blanke man stapt binnen, neemt het kind, stapt in de auto en vertrekt) en in blanke gezinnen geplaatst werden. De regering wilde zo de aboriginals een "betere" opvoeding geven. Velen van hen werden echter mishandeld en misbruikt en zijn nu nog op zoek naar hun echte familie. Dit gebeurde tot in begin jaren 70. Het geeft ons stof tot nadenken en een andere kijk op dit prachtige land.
Alice Springs dus, een echte woestijnstad en onze camping een kleine oase met 2 zwembaden en een ploeterbad. En nog veel beter 2 springkussens, onder tentzeil in alle kleuren van de regenboog. Jarre was onder de indruk. Natuurlijk ook nog 2 gewone speeltuinen. 5 Dagen later logeerden we hier nog eens in een cabin en was er een free all you can eat pancake breakfast. De western mcdonnell ranges waar we een dag naartoe trokken waren mooi, vooral die ene gorge waar de naam ons even ontgaat en de kleine rotswallabie die zoals het hoort op de rotsen sprong. Toekomstige trouwers oefenden er hun ceremonie (westers) en wij vroegen ons af hoe ze dan al die vliegen te lijf gaan, de bruid heeft natuurlijk een sluier maar al de anderen.....? Want vliegen zijn er hier genoeg, meer dan genoeg en het vliegennetje waar Jisse induikt, kan ze heel goed gebruiken. Wij willen er ook allemaal 1!!!!! Jisse past zich langzaam aan aan die vliegen en begint niet meer te krijsen. We leren haar de armzwaaitechniek aan en het werkt.
Uluru, na 5 uur rijden door de woestijn en een korte picknick in 1 van die alles in 1 wegrestaurantjes, kunstgallerijtjes, camping, moteldingen rijden we recht naar die mooie grote rots. Ze staat er en hoe..... Pas de volgende dag zullen we ze van dichtbij bewonderen. Vroeg opstaan om samen met een hele groep anderen de opgaande zon op de rots te bewonderen. Van dichtbij is het niet meer een gewone rots maar een rots met veel hoeken en kanten waarin die verschillende spleten en gaten een zeer mooi verhaal vormen in de aboriginal cultuur. Uluru is de vrouwenrots en hier krijg je een deel van het verhaal te horen. Bij kata tjuta, de mannenrotsen, is het verhaal zo heilig, dat het alleen door ingewijden mag doorgegeven worden. Ook hier weer de vraag van de aboriginals om Uluru niet te beklimmen en toch kan het nog steeds. Die dag niet omdat er teveel wind was maar een domme toerist deed het toch, werd gepakt en kan nu een hoge boete betalen. In de namiddag verkoelen aan het zwembad en s'avonds toch niet naar de zonsondergang omdat het te bewolkt was. Kata tjuta maakt nog meer indruk op ons. Yvan gaat op pad voor de valley of the winds hike en is zeer enthoesiast. De fotos zijn inderdaad schitterend. Weer zwembad in de namiddag, voor iets anders is het te heet...en die avond kunnen we de zonsondergang wel bewonderen, alweer met vele anderen, gezellig met een glas (die anderen dan) en dekleuren zijn echt indrukwekkend. Onze laatste dag trekken we terug naar kata tjuta en komen er zowaar een kameel tegen. Tijdens ons wandelingetje komen we nog brusselaars tegen (de luide vive la belgique galmt nu nog na ....). Weeral prachtig en zo verrassend. Voor Jarre en Jisse een heel toffe wandeling met bruggen (met en zonder leuning) rotsen die als knikkers in het landschap verspreid liggen (welke reus heeft dat gedaan) en heel veel schaduw. In de namiddag weer zwembad en dan naar de zonsondergang aan een duneviewing ergens halverwege uluru en kata tjuta. We zijn er alleen en het is 1 van de mooiste momenten in dit park. zo 1 van die momenten waar alles klopt en we ons vree content voelen. Kata Tjuta voor ons, Uluru aan de andere kant, een zicht zo weids, de ondergaande zon en wij........... en de vliegen natuurlijk. Voor zij die naar hier reizen, het vliegennetje voor op je hoofd is geen toeristending, je hebt het hier echt nodig!!!!!
(even tussen haakjes: de nachten waren hier koud, heel koud. Zelfs met 3 fleece pulls, thermisch ondergoed, kousen aan bleven we hier bibberen. Jarre en Jisse hebben gelukkig hun eigen slaapzak mee en hebben de gehuurde als extra deken.)
Hopelijk kunnen we hier ooit nog eens van genieten. Wie weet, misschien wel zoals die grey nomads (65 plussers)die hier jaren (we spraken met mensen die al 2.5 jaar onderweg waren en nog eens zo lang hadden te gaan) rondtrekken.
Tot later
de fotos willen weer niet lukken
the great ocean roadde
even een kort bericht vanop de netkiosk van het formule 1 hotel bij de luchthaven, morgen vliegen we naar alicesprings, het echte rode midden, the outback.
de voorbije 3 dagen deden we de great ocean road, een baan die zich rond baaien en heuvels kronkelt. het was genieten in het kwadraat. ook ons eerste logement, een cabine op een camping aan kennet creek was geweldig. de koalas wonen er nl in de bossen. een kleine koala, waarschijnlijk een jongetje, toonde ons wat hij allemaal kon. we hadden geluk dat er in de bomen op de camping een 3tal koalas zaten te eten. jarre en jisse konden er geen genoeg van krijgen. er vlogen ook weer een ander soort papegaaien, knalrood, groen, blauw. nika en yvan moesten een paar keer duiken, zo laag vlogen ze over ons heen. ons fototoestel stond hen duidelijk niet aan.
ons 2de logement was van een andere aard, very basic maar we hadden een bed. het laatste stukje ocean road met de gekende 12 apostles is adembenemend. de zon gaf de rotsen een prachtige kleur. Picknickedn deden we in een parkje van een dorpje aan het strand. de kinderen speelden in het water in schijnbaar kleine golven. terug op het strand om te vertrekken, waren er opeens hoge krachtige golven. vandaar dus die waarschuwingen over plotse hoge golven.
grappig op deze zeer drukbezochte baan was het waarachuwingsbord, in australie links rijden. ook wel nodig toen we een japanner bijna tegen een vrachtwagen zagen rijden en 30 sec later deselfde fout maakte toen wij voorbijkwamen. maar alles in orde, gewoon eens luid getoeterd.
de netkiosk minuten zijn op.
tot later.
de voorbije 3 dagen deden we de great ocean road, een baan die zich rond baaien en heuvels kronkelt. het was genieten in het kwadraat. ook ons eerste logement, een cabine op een camping aan kennet creek was geweldig. de koalas wonen er nl in de bossen. een kleine koala, waarschijnlijk een jongetje, toonde ons wat hij allemaal kon. we hadden geluk dat er in de bomen op de camping een 3tal koalas zaten te eten. jarre en jisse konden er geen genoeg van krijgen. er vlogen ook weer een ander soort papegaaien, knalrood, groen, blauw. nika en yvan moesten een paar keer duiken, zo laag vlogen ze over ons heen. ons fototoestel stond hen duidelijk niet aan.
ons 2de logement was van een andere aard, very basic maar we hadden een bed. het laatste stukje ocean road met de gekende 12 apostles is adembenemend. de zon gaf de rotsen een prachtige kleur. Picknickedn deden we in een parkje van een dorpje aan het strand. de kinderen speelden in het water in schijnbaar kleine golven. terug op het strand om te vertrekken, waren er opeens hoge krachtige golven. vandaar dus die waarschuwingen over plotse hoge golven.
grappig op deze zeer drukbezochte baan was het waarachuwingsbord, in australie links rijden. ook wel nodig toen we een japanner bijna tegen een vrachtwagen zagen rijden en 30 sec later deselfde fout maakte toen wij voorbijkwamen. maar alles in orde, gewoon eens luid getoeterd.
de netkiosk minuten zijn op.
tot later.
vandaag
Onze laatste dag Melbourne en de stad ligt ons wel. is het het gratis toeristentrammetje dat jarre en jisse geweldig vinden, is het de yarra (rivier), zijn het de vele parken met natuurlijk overal weer die creatieve speeltuinen, de vele goedkope restaurantjes, de mensen, de mooie oude wijken, het melbourne museum ......
Rechttegenover ons hotel is er een park en in dat park is er een speeltuin. het was vandaag onze eerste stop. enkele grote kinderen, dansers? speelden volop mee en Jarre keek vol goesting, hij zou ook wel helemaal bovenop dat ding willen staan en dan als een echte aap naar beneden slingeren. Nika is bezig met het aanleggen van een speeltuinarchief, ze kon niet stoppen met het trekken van foto,s. een koppel belgen met 2 kinderen die we op de tram tegenkwamen, vond het ook echt uitzonderlijk.
Ze hebben hier een echt little italy, een bruisende wijk (carlton) met vele kleine winkeltjes, eethuisjes en vooral een wijk die nog volledig uit huizen en gebouwen van rond 1900 bestaan, huisjes met veel smeedwerk en kleine voortuintjes. gezellig wandelen dus.
Met de gratis bus naar het centrum. Yvan gaat er een museum bezoeken en nika en de kinderen gaan naar het informatiecentrum om er de dichtsbijzijnde speeltuin te zoeken. Ze vonden de vraag niet eens raar want natuurlijk lag er op zo een 100 m, knal midden in het centrum, een grote speeltuin, ideaal voor jarre en jisse (stel je voor dat er naast de grote markt een speeltuin lag). Jarre vond de schommel die er stond voor kinderen die in een rolstoel zitten, wel heel speciaal. ook dat is opvallend, de meeste plekken zijn rolstoel toegankelijk, alle stoepen hebben op de hoek een afrijdstoepje (ook gemakkelijk met de buggy) en zelfs de zeer basic camping in parry beach had 2 perfecte badkamers voor mensen met een handicap. zo zou het overal moeten zijn natuurlijk.
Even naar chinatown voor een lekker middagmaal, een dessertje van bij de bakker en dan met het oude trammetje naar het aquarium. dat had zijn beste tijd wel gehad maar oog in oog staan met een aantal haaien en reuzeroggen bleef indrukwekkend.
Nu afronden en terug gaan pakken. morgen gaan we terug een auto ophalen om de great ocean road af te rijden.
tot later dus
PS De foto's in de berichten hieronder staan niet helemaal in chronologische volgorde.
Rechttegenover ons hotel is er een park en in dat park is er een speeltuin. het was vandaag onze eerste stop. enkele grote kinderen, dansers? speelden volop mee en Jarre keek vol goesting, hij zou ook wel helemaal bovenop dat ding willen staan en dan als een echte aap naar beneden slingeren. Nika is bezig met het aanleggen van een speeltuinarchief, ze kon niet stoppen met het trekken van foto,s. een koppel belgen met 2 kinderen die we op de tram tegenkwamen, vond het ook echt uitzonderlijk.
Ze hebben hier een echt little italy, een bruisende wijk (carlton) met vele kleine winkeltjes, eethuisjes en vooral een wijk die nog volledig uit huizen en gebouwen van rond 1900 bestaan, huisjes met veel smeedwerk en kleine voortuintjes. gezellig wandelen dus.
Met de gratis bus naar het centrum. Yvan gaat er een museum bezoeken en nika en de kinderen gaan naar het informatiecentrum om er de dichtsbijzijnde speeltuin te zoeken. Ze vonden de vraag niet eens raar want natuurlijk lag er op zo een 100 m, knal midden in het centrum, een grote speeltuin, ideaal voor jarre en jisse (stel je voor dat er naast de grote markt een speeltuin lag). Jarre vond de schommel die er stond voor kinderen die in een rolstoel zitten, wel heel speciaal. ook dat is opvallend, de meeste plekken zijn rolstoel toegankelijk, alle stoepen hebben op de hoek een afrijdstoepje (ook gemakkelijk met de buggy) en zelfs de zeer basic camping in parry beach had 2 perfecte badkamers voor mensen met een handicap. zo zou het overal moeten zijn natuurlijk.
Even naar chinatown voor een lekker middagmaal, een dessertje van bij de bakker en dan met het oude trammetje naar het aquarium. dat had zijn beste tijd wel gehad maar oog in oog staan met een aantal haaien en reuzeroggen bleef indrukwekkend.
Nu afronden en terug gaan pakken. morgen gaan we terug een auto ophalen om de great ocean road af te rijden.
tot later dus
PS De foto's in de berichten hieronder staan niet helemaal in chronologische volgorde.
eerste foto probeersel
herboven enkele fotos van vandaag in het melbourne museum. het ligt tegenover het hotel en is het beste kindermuseum dat we al ooit gedaan hebben. eigenlijk een grotemensenmueum met een kinderafdeling maar jarre kwam tot de conclusie dat het gewoon een kindermuseum was. alles is er interactief en er is zowaar een echt bos in het museum.
al enkele fotos, nu gaan we melbourne ontdekken, tot later
in de tuin van ann en joe, in het bootje waar krab mee gevangen wordt, heerlijke krab
jarre springt op coogee beach
cafe westende in de regen, australia of belgie?
zonsondergang in woodman point
parry beach denmark, een paradijs
ooit de bijna perfecte camping gevonden, wij wel en hij ligt aan parry beach, denmark. het is een plek om naar terug te keren en misschien wel als een van de gepensioneerde vrijwilligers die deze gemeentecamping onderhouden. In de bossen aan een prachtige baai is het een oase van rust (als de regen niet hamert op de tent en de nieuwe tent begint te lekken.....) met ruime plekken. you can stand anywhere you want as long as you are in nobodies way!!!! alleen koud water maar wel met de verplichte electrische bbq met zicht op de baai. de hele streek rond denmark is een aaneenschakeling van schitterende baaien (we hebben al eerder gezegd dat onze superlatieven op geraken.) Greenspool is gewoon perfect met de kinderen. grote ronde rotsblokken zijn zo een 50 m voor de kust in zee gegooid (zo lijkt het althans) en vormen er een perfect zwembad om te spelen, te zwemmem, te snorkelen en tegelijkertijd een muur waar de haaien niet door kunnen. en het is de plek waar nika met de rugzakken toekwam!!!!!
Albany, zo een 70 km verder was een echt stadje met originele gebouwen van rond 1900. het heeft dus een echt gezellig stadscentrum. ook hier verbleven we aan een baai die we zowat voor ons alleen hadden. dit kwam waarschijnlijk door de strakke wind en de koelere temperaturen (19 graden). hier kan je een oud walvisvangst station bezoeken. we wandelen er door een walvisolie fabriek, de laatste boot waar ze mee op walvisvangst gingen, keken er naar een 3Dfilm (help die walvis komt tot bij mij!!!!) en ook een 'koele' film over haaien. Jarre vindt alles wat met haaien te maken heeft fantastisch. de skeletten van een 22m lange walvis spreken ook tot de verbeelding. je kan er zowaar een auto in parkeren. de 'piratenboot' in albaby is ook een hit bij de kinderen. wel kleine bedjes waar de piraten insliepen.
5 uur rijden verder en we zijn terug in Perth, nog even langs de luchthaven om de bagageperikelen te regelen en naar ons hotel in het centrum van de stad. hotel ibis ligt rechtegenover belgian beer cafe westende en het terras zit vol. yvan pakt iets later op de avond ook nog een pint.
zaterdag weer de auto in naar cervantes, een klein dorpje recht uit een australische film waar nika zoals het in die films hoort met love wordt aangesproken. the pinnacles in het nambung national park zijn pilaarachtige rotsformaties die bij zonsondergang een schitterende schouwspel zijn. de kinderen spelen hier volop op het mooiste speeltuintje tot nu toe en natuurlijk met zicht op de baai. nog beter is dat er een terrasje is waar yvan en nika genieten van een echte koffie ( de nescafe die je hier overal krijgt, geraken we stilaan beu)
en nu zijn we terug in perth om er op het vliegtuig naar melbourne te stappen. we logeren er de komende dagen in the nunnery guesthouse. allemaal duimen voor een veilige aankomst van onze bagage!!!!!!!
groeten!!!!!
ps jarre en jisse denken ook nog af en toe aan school. een boom met een hele dikke stam kunnen we niet met zijn 4en rond maar wel met de hele klas van jarre en als de maan op komt is die van mauro!!
Albany, zo een 70 km verder was een echt stadje met originele gebouwen van rond 1900. het heeft dus een echt gezellig stadscentrum. ook hier verbleven we aan een baai die we zowat voor ons alleen hadden. dit kwam waarschijnlijk door de strakke wind en de koelere temperaturen (19 graden). hier kan je een oud walvisvangst station bezoeken. we wandelen er door een walvisolie fabriek, de laatste boot waar ze mee op walvisvangst gingen, keken er naar een 3Dfilm (help die walvis komt tot bij mij!!!!) en ook een 'koele' film over haaien. Jarre vindt alles wat met haaien te maken heeft fantastisch. de skeletten van een 22m lange walvis spreken ook tot de verbeelding. je kan er zowaar een auto in parkeren. de 'piratenboot' in albaby is ook een hit bij de kinderen. wel kleine bedjes waar de piraten insliepen.
5 uur rijden verder en we zijn terug in Perth, nog even langs de luchthaven om de bagageperikelen te regelen en naar ons hotel in het centrum van de stad. hotel ibis ligt rechtegenover belgian beer cafe westende en het terras zit vol. yvan pakt iets later op de avond ook nog een pint.
zaterdag weer de auto in naar cervantes, een klein dorpje recht uit een australische film waar nika zoals het in die films hoort met love wordt aangesproken. the pinnacles in het nambung national park zijn pilaarachtige rotsformaties die bij zonsondergang een schitterende schouwspel zijn. de kinderen spelen hier volop op het mooiste speeltuintje tot nu toe en natuurlijk met zicht op de baai. nog beter is dat er een terrasje is waar yvan en nika genieten van een echte koffie ( de nescafe die je hier overal krijgt, geraken we stilaan beu)
en nu zijn we terug in perth om er op het vliegtuig naar melbourne te stappen. we logeren er de komende dagen in the nunnery guesthouse. allemaal duimen voor een veilige aankomst van onze bagage!!!!!!!
groeten!!!!!
ps jarre en jisse denken ook nog af en toe aan school. een boom met een hele dikke stam kunnen we niet met zijn 4en rond maar wel met de hele klas van jarre en als de maan op komt is die van mauro!!
de bagage
een berichtje op nikas gsm, de bagage is afgeleverd in het benzinestation op de hoek van south beach and ... street. Nika daar naartoe (yvan was met de kinderen op het strand in greenspool meer daarover later). hm die rugzakken leken 2 keer zo zwaar als bij vertrek, en wat bleek, alles was kleddernat, deels beschimmeld en niet zo lekker ruikend. een deel van nikas rugzak bleef droog dankzij een laagje van 5 reservepampers. er hing wel een kaartje met sorry voor het verkeerd behandelen aan de rugzakken aan. Maar alles is er, juist gewassen en nu vrolijk aan het rondzwieren in de droger van de lokale wasserette. en vooral niet te vergeten is de ongelooflijke vriendelijkheid van de senioren (vrijwilligers op de camping waar we staan) en hulp met wasdraden en wasspelden.
vannacht heeft het hier geregend, gegoten en onze tent lekt, de druppels vielen op ons gezicht, de kinderen sliepen onder de regenjassen, maar de zon schijnt weer dus wij content.
tot later
vannacht heeft het hier geregend, gegoten en onze tent lekt, de druppels vielen op ons gezicht, de kinderen sliepen onder de regenjassen, maar de zon schijnt weer dus wij content.
tot later
parkjes, kookaburras, dolfijnen en rondreizende belgen
Dezelfde avond koken we op 1 van de bbqs in het parkje aan de overkant van de camping. zo wil nika wel elke dag koken. tijdens het koken komen er belgen nij ons staan. het zijn ervaren reizigers en ze zijn al 5 maanden onderweg met hun zelf gebouwde camperjeep. ze trekken voor 1 jaar rond in australie, dwars door de woestijn, over het strand en komen zo op de mooiste meest afgelegen plekjes. ze merken wel dat australie veranderd is, minder hartelijk, meer regels,.... (ze reisden al eerder voor een jaar door australie). Het koken duurt dus iets langer en het is al donker als we eten in het gezelschap van muggen. Dan de tent in voor een slapeloze nacht.
nika is op om 7 u en de surfers staan al op hun plank in de golven. we zijn geradbraakt na een nacht op een veel te dun matje (we zijn niet meer zo jong...). De kinderen hebben goed geslapen. Vandaag kopen yvan en nika nieuwe matrassen die hopelijk wat beter liggen. In dunsborough kunnen we internetten, rijden jarre en jisse mee op een minidraaimolen, we kopen een badpakje voor jisse. Dan bbqen we in het parkje terwijl jisse slaapt in de auto. Jarre speelt in de boot (een speeltuintje op maat), we eten en genieten van het zicht op de azuurblauwe oceaan waar plots een troep dolfijnen voorbijzwemt, duikelt, of hoe perfect een moment kan zijn. Jisse wordt wakker en eet patatjes uit het vuistje, als het maar een beetje anders is ;o) we rijden naar de volgende baai, smiths beach en superlatieven ontbreken. een 20tal grijs/roze papegaaien wachten ons op, het zand is zacht en het water blauw en wij vree content!!!!!!! Tot ons jisse iehieieieh de kaka komt roept, en ja de kaka kwam snel in haar nieuwe badpakje. gelukkig zijn er golven om te spoelen. eventjes zijn we helemaal alleen op het strand. de andere 2 gezinnen vertrekken. een 15 tal min later komen er enkele surfers en vissers toe. bij vertrek staat er als toemaatje een grijze grote kangoeroe in het midden van de straat. even terzijde, er staan hier prachtige appartementen, recht uit de beokskes, en waarschijnlijk heel duur maar geen hoogbouw, perfect geintegreerd in d eomgeving en niet zichtbaar vanop het strand.
we rijden nog iets verder naar knappe rotsen voor een picknick en dan is het bedtijd.
we slapen heerlijk, worden gewekt door de lachende kookaburras en jisse die op haar beurt heel hard met die gekke kakburras moet lachen. vandaag rijden we naar bunburry om de dolfijnen te zoeken. het wordt een fantatische tocht op de boot en op een gegeven moment zwemt er een dolfijn onder de boot mee juist waar jarre zit. het plezier op zijn gezicht is een al genieten!!!!! ook jisse kan al gauw dolfijnen spotten. op de terugreis stoppen we aan de jetty van busselton, die loopt zo een 2 km de oceaan in. thuis nog even spelen op het strand en dan bokes eten met zicht op de baai.
groeten
groeten
nika is op om 7 u en de surfers staan al op hun plank in de golven. we zijn geradbraakt na een nacht op een veel te dun matje (we zijn niet meer zo jong...). De kinderen hebben goed geslapen. Vandaag kopen yvan en nika nieuwe matrassen die hopelijk wat beter liggen. In dunsborough kunnen we internetten, rijden jarre en jisse mee op een minidraaimolen, we kopen een badpakje voor jisse. Dan bbqen we in het parkje terwijl jisse slaapt in de auto. Jarre speelt in de boot (een speeltuintje op maat), we eten en genieten van het zicht op de azuurblauwe oceaan waar plots een troep dolfijnen voorbijzwemt, duikelt, of hoe perfect een moment kan zijn. Jisse wordt wakker en eet patatjes uit het vuistje, als het maar een beetje anders is ;o) we rijden naar de volgende baai, smiths beach en superlatieven ontbreken. een 20tal grijs/roze papegaaien wachten ons op, het zand is zacht en het water blauw en wij vree content!!!!!!! Tot ons jisse iehieieieh de kaka komt roept, en ja de kaka kwam snel in haar nieuwe badpakje. gelukkig zijn er golven om te spoelen. eventjes zijn we helemaal alleen op het strand. de andere 2 gezinnen vertrekken. een 15 tal min later komen er enkele surfers en vissers toe. bij vertrek staat er als toemaatje een grijze grote kangoeroe in het midden van de straat. even terzijde, er staan hier prachtige appartementen, recht uit de beokskes, en waarschijnlijk heel duur maar geen hoogbouw, perfect geintegreerd in d eomgeving en niet zichtbaar vanop het strand.
we rijden nog iets verder naar knappe rotsen voor een picknick en dan is het bedtijd.
we slapen heerlijk, worden gewekt door de lachende kookaburras en jisse die op haar beurt heel hard met die gekke kakburras moet lachen. vandaag rijden we naar bunburry om de dolfijnen te zoeken. het wordt een fantatische tocht op de boot en op een gegeven moment zwemt er een dolfijn onder de boot mee juist waar jarre zit. het plezier op zijn gezicht is een al genieten!!!!! ook jisse kan al gauw dolfijnen spotten. op de terugreis stoppen we aan de jetty van busselton, die loopt zo een 2 km de oceaan in. thuis nog even spelen op het strand en dan bokes eten met zicht op de baai.
groeten
groeten
de bagage is er
nog een vlug berichtje. we zijn nu in denmark en we hebben zojuist gezien op het net dat onze baggage in perth is. nu nog bij ons geraken. we logeren op een camping aan parry beach aan weeral een schitterende baai. de camping is basic maar heel rustig, aan het strand en zo hebben we het graag. Boodschappen of internet is zo een 30 km verder en onderweg alleen een paar boerderijen, wijngaarden en kleine B&Bs. vanmorgen hebben we de giant treetopwalk gedaan, tot op zo een 40 m hoog in de bomen. Jarre vond het fantastisch, vooral ald de loopbruggen bewogen (net zoals de wind in de bomen)
groeten
groeten
hoe schoon kan een kust zijn
Even een vlug berichtje. We zitten nu in Yallingup aan de kust en het is hier echt prachtig. de superlatieven ontbreken om deze kust te beschrijven. De camping ligt aan de kust recht tegenover een klein parkje met een speeltuin,de boot, en bbq gelegenheid. de kinderen en wij hebben dan ook al enorm genoten van het spelen en koken met zicht op een schitterende baai. Gisteren zijn we naar dolfijnen gaan zoeken met een bootje in bunburry. En we hebben ze gevonden ook, mooie speelse dieren.
Vandaag rijden we door richting denmark en zullen onderweg nog op een paar plaatsen stoppen. Het weer blijft hier prachtig (vannacht enkele druppels) met blauwe lucht en enkele witte wolkjes.
Groeten
PS onze bagage is nog niet terecht en vandaag mogen we een plaint indienen maar dan duurt het nog 2 weken voor we centjes zullen zien. Ondertussen leven we uit plastiek zakken.
Vandaag rijden we door richting denmark en zullen onderweg nog op een paar plaatsen stoppen. Het weer blijft hier prachtig (vannacht enkele druppels) met blauwe lucht en enkele witte wolkjes.
Groeten
PS onze bagage is nog niet terecht en vandaag mogen we een plaint indienen maar dan duurt het nog 2 weken voor we centjes zullen zien. Ondertussen leven we uit plastiek zakken.
een chronologisch verhaal
Het vertrek op 27 maart begon met een natte broek op de luchthaven van Zaventem maar geen nood, we hebben reservekledij mee. De eerste vlucht is met vertraging maar het vliegen gaat goed. Het 2de stuk londen singapore verloopt ook zeer vlot. Het vliegtuig is leeg en we hebben 3 rijen om ons te leggen. De kinderen doen hun pyamas aan, we lezen een verhaaltje en ze slapen. In Singapore kunnen de kinderen even rondlopen en is het heet, heel heet, een voorproefje van wat komen moet??? Nu nog 5 uur tot Perth en ook deze vlucht verloopt goed, de kinderen zijn flink en kunnen zich redelijk bezighouden. Het bestek dat bij de kindermaaltijd hoort, scoort hoog en ook het eten kan er mee door. Eenmaal in Perth staan ze lang te wachten op onze bagage en wat blijkt er is nog een austr/belg koppel dat van brussel komt en ook hun bagage is er niet. We treffen een echte aussie en worden goed geholpen. Dan nog door de douane en de meegebrachte paaseieren mogen ook het land in, oef!!!! En nu wachten, heeeeel lang wachten voor we onze auto mogen gaan halen. Maar dan is het zover, het wordt licht, we nemen een taxi en krijgen onze 1ste indruk van Perth.
Bij apollo Perth treffen we een zeer zwijgzame dame die de australische vriendelijkheid niet in zich heeft. Maar de auto is groter dan besteld en dat treft, ook al hebben we onze grote rugzakken nog niet. Het links rijden lukt en we geraken veilig in het shoppingcenter, plekken die overal hetzelfde zijn maar ook zo anders door de mensen die er rondlopen. Dan verder naar het woodman point holiday park waar we een chaletje gehuurd hebben. De kinderen slapen bij aankomst en zijn zeer moeilijk wakker te krijgen. De volgende avonden vallen ze zeer moeilijk in slaap door jetlag.
De volgende dag gaan we naar fremantle, een gezellig stadje met leuke winkeltjes en we kopen er allemaal ons crocsces. Na 15 min passen stappen we als de familie croc naar buiten. De voeten kloppen al bij het hete weer, nu de rest nog! Na ons 1ste australische ijsje rijden we terug en wandelen we naar het strand, zalig. Zijn we echt in Australie, zijn we echt vertrokken.....Een pelikaan zet zich op een paal en samen met de australische vissers op de jetty maakt hij het plaatje compleet, de zonsondergang is prachtig.
Nog steeds geen bagage en het ziet er niet goed uit. Ook het weer wil niet mee, het regent, hard, heel hard en het wil niet stoppen. Ideaal voor een dagje perth en weeral dingen kopen die we nodig hebben. Lunchen doen we in een foodcourt, allemaal kleine eetkraampjes met 1 voor 1 heerlijke dingen. We schuiven aan bij de langste rij, Ruby's thai food. Voor 5 euro krijgen we een vers bereid overheerlijk gerecht, een echte aanrader. In de namiddag klaart het een beetje op. Gelukkig.....
Bij het terug rijden moet jisse plassen en op de pechstrook krijgen we ook nog telefoon van tante marleen en dat allemaal in een linksrijdende file. We komen laat aan in Coogee beach en ons huisje voor de nacht ruikt naar insectverdelger, de kinderen (en mama) slapen maar tegen 12.30 u. De wind trekt en duwt en het huisje rammelt, een cyclone die gelukkig niet tot volledige kracht is geraakt. De volgende ochtend spelen we even op het strand dat we voor ons alleen hebben. Nog even naar Fremantle voor extra kousen en ondergoed en dan rijden we naar Ann en Joe in Dunsborough. Nika sprak al met hem aan de telefoon, een en al aussie vriendelijheid. Bij aankomst is de ontvangst zeer hartelijk. Ze hebben 2 hondjes maar Jisse blijft redelijk rustig op onze schoot. Hun huis ligt aan de zee, schitterend gelegen. Joe rijdt met ons nog naar een plek waar veel kangoeroes komen bij valavond, de kinderen vinden het fantastisch... en wij ook. Nu zijn we ervan overtuigd, we zijn in Australie. De kinderen gaan vroeg slapen, wij genieten van een aussie roast en een goed bed.
De volgende dag krijgen we van Joe en Ann nog een rondrit in de buurt, prachtige natuur aan Cape Leeuwin. Na het afscheid rijden we naar een camping, schitterend gelegen aan een wijdse baai en een speeltuin met zicht op zee, zo is iedereen gelukkig. Het opzetten van de tent verloopt minder goed, de pole van 1 van de tenten is stuk, de matjes trekken op niks en de slaapzakken zijn veel te dun, ach ja we bginnen het rondbellen al wat gewoon te vinden, of toch ook weer niet,...maar ja het kan niet anders. De bagage is nog niet gevonden. Vanaf zaterdag kunnen we een formele complaint neerleggen, nog papier en belwerk maar hopelijk vinden ze onze rugzakken nog....vervolg later en foto's ook want de kabels zitten allemaal in de .....bagage.
Bij apollo Perth treffen we een zeer zwijgzame dame die de australische vriendelijkheid niet in zich heeft. Maar de auto is groter dan besteld en dat treft, ook al hebben we onze grote rugzakken nog niet. Het links rijden lukt en we geraken veilig in het shoppingcenter, plekken die overal hetzelfde zijn maar ook zo anders door de mensen die er rondlopen. Dan verder naar het woodman point holiday park waar we een chaletje gehuurd hebben. De kinderen slapen bij aankomst en zijn zeer moeilijk wakker te krijgen. De volgende avonden vallen ze zeer moeilijk in slaap door jetlag.
De volgende dag gaan we naar fremantle, een gezellig stadje met leuke winkeltjes en we kopen er allemaal ons crocsces. Na 15 min passen stappen we als de familie croc naar buiten. De voeten kloppen al bij het hete weer, nu de rest nog! Na ons 1ste australische ijsje rijden we terug en wandelen we naar het strand, zalig. Zijn we echt in Australie, zijn we echt vertrokken.....Een pelikaan zet zich op een paal en samen met de australische vissers op de jetty maakt hij het plaatje compleet, de zonsondergang is prachtig.
Nog steeds geen bagage en het ziet er niet goed uit. Ook het weer wil niet mee, het regent, hard, heel hard en het wil niet stoppen. Ideaal voor een dagje perth en weeral dingen kopen die we nodig hebben. Lunchen doen we in een foodcourt, allemaal kleine eetkraampjes met 1 voor 1 heerlijke dingen. We schuiven aan bij de langste rij, Ruby's thai food. Voor 5 euro krijgen we een vers bereid overheerlijk gerecht, een echte aanrader. In de namiddag klaart het een beetje op. Gelukkig.....
Bij het terug rijden moet jisse plassen en op de pechstrook krijgen we ook nog telefoon van tante marleen en dat allemaal in een linksrijdende file. We komen laat aan in Coogee beach en ons huisje voor de nacht ruikt naar insectverdelger, de kinderen (en mama) slapen maar tegen 12.30 u. De wind trekt en duwt en het huisje rammelt, een cyclone die gelukkig niet tot volledige kracht is geraakt. De volgende ochtend spelen we even op het strand dat we voor ons alleen hebben. Nog even naar Fremantle voor extra kousen en ondergoed en dan rijden we naar Ann en Joe in Dunsborough. Nika sprak al met hem aan de telefoon, een en al aussie vriendelijheid. Bij aankomst is de ontvangst zeer hartelijk. Ze hebben 2 hondjes maar Jisse blijft redelijk rustig op onze schoot. Hun huis ligt aan de zee, schitterend gelegen. Joe rijdt met ons nog naar een plek waar veel kangoeroes komen bij valavond, de kinderen vinden het fantastisch... en wij ook. Nu zijn we ervan overtuigd, we zijn in Australie. De kinderen gaan vroeg slapen, wij genieten van een aussie roast en een goed bed.
De volgende dag krijgen we van Joe en Ann nog een rondrit in de buurt, prachtige natuur aan Cape Leeuwin. Na het afscheid rijden we naar een camping, schitterend gelegen aan een wijdse baai en een speeltuin met zicht op zee, zo is iedereen gelukkig. Het opzetten van de tent verloopt minder goed, de pole van 1 van de tenten is stuk, de matjes trekken op niks en de slaapzakken zijn veel te dun, ach ja we bginnen het rondbellen al wat gewoon te vinden, of toch ook weer niet,...maar ja het kan niet anders. De bagage is nog niet gevonden. Vanaf zaterdag kunnen we een formele complaint neerleggen, nog papier en belwerk maar hopelijk vinden ze onze rugzakken nog....vervolg later en foto's ook want de kabels zitten allemaal in de .....bagage.
3 april 2008
We zijn goed aangekomen in Perth, West-Australie. Toch is de start van onze reis niet zonder slag of stoot verlopen.
Bagage
Nika had het enigszins voorzien. De vlucht Brussel-London kwam aan op de openingsdag van de nieuwe terminal 5 op London Heatrow. We hadden speciaal een vroegere vlucht geboekt rekening houdend met mogelijke wachttijden. En zoals vermoed, onze vlucht had een vertraging van 2 uur. De nieuwe terminal is een gigantisch en modern gebouw dat het paradepaardje van de Britse luchtvaart moet worden, maar wat ben je met een mooi gebouw als niets functioneert. Al snel werd duidelijk dat de feestelijke opening een groot fiasco was. Overal lange rijen wachtenden, drie uur aanschuiven zonder vooruitzicht op enige vordering, en dan hoorden we het omroepen: alleen passagiers met enkel handbagage konden nog vertrekken. De bagage-afhandeling lag volledig plat. Dat deed onze wenkbrauwen fronsen. Wat met onze rugzakken?
Bij aankomst in Australie bleek wat we hadden gevreesd, onze bagage was er niet bij. Wat nu? Een dag overbruggen is te doen. De hoogstnoodzakelijke dingen kopen en hopen dat de bagage er de volgende dag is. Maar het werd hier uitgezonden op het nieuws: 15000 stukken bagage zitten vast in London. Onze rugzakken zijn er na een week nog altijd niet en dat is wel frustrerend. Meer dan een maand op voorhand waren we zorgvuldig aan het bij mekaar zoeken wat we zouden meenemen om 5 maanden rond te reizen. Nu missen we de simpelste dingen en hebben we al heel wat tijd gespendeerd om elementaire spullen te kopen.
Jisse
Twee dagen voor vertrek merkten we een paar rode vlekjes bij Jisse. Waarschijnlijk wat pamperuitslag zeiden we tegen mekaar. Met in het achterhoofd, het zou ook wel iets anders kunnen zijn. De volgende dag was de diagnose vlug gesteld. Er waren rode blaasjes bijgekomen op haar buik. Jisse heeft de windpokken. Gelukkig had ze voor de rest geen ziekteverschijnselen. Op het internet lezen we dat kinderen met de windpokken niet zouden mogen vliegen als het personeel de vlekjes ziet. Gelukkig heeft ze nog geen vlekjes op haar gezicht, maar toch enigszins spannend. De dag van vertrek heeft Jisse twee blaasjes naast haar neus die ook voor gewone puistjes kunnen doorgaan. Eenmaal in Perth heeft ze een 10tal puistjes op haar gezicht, maar we zijn er!!!!
Bagage
Nika had het enigszins voorzien. De vlucht Brussel-London kwam aan op de openingsdag van de nieuwe terminal 5 op London Heatrow. We hadden speciaal een vroegere vlucht geboekt rekening houdend met mogelijke wachttijden. En zoals vermoed, onze vlucht had een vertraging van 2 uur. De nieuwe terminal is een gigantisch en modern gebouw dat het paradepaardje van de Britse luchtvaart moet worden, maar wat ben je met een mooi gebouw als niets functioneert. Al snel werd duidelijk dat de feestelijke opening een groot fiasco was. Overal lange rijen wachtenden, drie uur aanschuiven zonder vooruitzicht op enige vordering, en dan hoorden we het omroepen: alleen passagiers met enkel handbagage konden nog vertrekken. De bagage-afhandeling lag volledig plat. Dat deed onze wenkbrauwen fronsen. Wat met onze rugzakken?
Bij aankomst in Australie bleek wat we hadden gevreesd, onze bagage was er niet bij. Wat nu? Een dag overbruggen is te doen. De hoogstnoodzakelijke dingen kopen en hopen dat de bagage er de volgende dag is. Maar het werd hier uitgezonden op het nieuws: 15000 stukken bagage zitten vast in London. Onze rugzakken zijn er na een week nog altijd niet en dat is wel frustrerend. Meer dan een maand op voorhand waren we zorgvuldig aan het bij mekaar zoeken wat we zouden meenemen om 5 maanden rond te reizen. Nu missen we de simpelste dingen en hebben we al heel wat tijd gespendeerd om elementaire spullen te kopen.
Jisse
Twee dagen voor vertrek merkten we een paar rode vlekjes bij Jisse. Waarschijnlijk wat pamperuitslag zeiden we tegen mekaar. Met in het achterhoofd, het zou ook wel iets anders kunnen zijn. De volgende dag was de diagnose vlug gesteld. Er waren rode blaasjes bijgekomen op haar buik. Jisse heeft de windpokken. Gelukkig had ze voor de rest geen ziekteverschijnselen. Op het internet lezen we dat kinderen met de windpokken niet zouden mogen vliegen als het personeel de vlekjes ziet. Gelukkig heeft ze nog geen vlekjes op haar gezicht, maar toch enigszins spannend. De dag van vertrek heeft Jisse twee blaasjes naast haar neus die ook voor gewone puistjes kunnen doorgaan. Eenmaal in Perth heeft ze een 10tal puistjes op haar gezicht, maar we zijn er!!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
