een chronologisch verhaal

Het vertrek op 27 maart begon met een natte broek op de luchthaven van Zaventem maar geen nood, we hebben reservekledij mee. De eerste vlucht is met vertraging maar het vliegen gaat goed. Het 2de stuk londen singapore verloopt ook zeer vlot. Het vliegtuig is leeg en we hebben 3 rijen om ons te leggen. De kinderen doen hun pyamas aan, we lezen een verhaaltje en ze slapen. In Singapore kunnen de kinderen even rondlopen en is het heet, heel heet, een voorproefje van wat komen moet??? Nu nog 5 uur tot Perth en ook deze vlucht verloopt goed, de kinderen zijn flink en kunnen zich redelijk bezighouden. Het bestek dat bij de kindermaaltijd hoort, scoort hoog en ook het eten kan er mee door. Eenmaal in Perth staan ze lang te wachten op onze bagage en wat blijkt er is nog een austr/belg koppel dat van brussel komt en ook hun bagage is er niet. We treffen een echte aussie en worden goed geholpen. Dan nog door de douane en de meegebrachte paaseieren mogen ook het land in, oef!!!! En nu wachten, heeeeel lang wachten voor we onze auto mogen gaan halen. Maar dan is het zover, het wordt licht, we nemen een taxi en krijgen onze 1ste indruk van Perth.
Bij apollo Perth treffen we een zeer zwijgzame dame die de australische vriendelijkheid niet in zich heeft. Maar de auto is groter dan besteld en dat treft, ook al hebben we onze grote rugzakken nog niet. Het links rijden lukt en we geraken veilig in het shoppingcenter, plekken die overal hetzelfde zijn maar ook zo anders door de mensen die er rondlopen. Dan verder naar het woodman point holiday park waar we een chaletje gehuurd hebben. De kinderen slapen bij aankomst en zijn zeer moeilijk wakker te krijgen. De volgende avonden vallen ze zeer moeilijk in slaap door jetlag.

De volgende dag gaan we naar fremantle, een gezellig stadje met leuke winkeltjes en we kopen er allemaal ons crocsces. Na 15 min passen stappen we als de familie croc naar buiten. De voeten kloppen al bij het hete weer, nu de rest nog! Na ons 1ste australische ijsje rijden we terug en wandelen we naar het strand, zalig. Zijn we echt in Australie, zijn we echt vertrokken.....Een pelikaan zet zich op een paal en samen met de australische vissers op de jetty maakt hij het plaatje compleet, de zonsondergang is prachtig.

Nog steeds geen bagage en het ziet er niet goed uit. Ook het weer wil niet mee, het regent, hard, heel hard en het wil niet stoppen. Ideaal voor een dagje perth en weeral dingen kopen die we nodig hebben. Lunchen doen we in een foodcourt, allemaal kleine eetkraampjes met 1 voor 1 heerlijke dingen. We schuiven aan bij de langste rij, Ruby's thai food. Voor 5 euro krijgen we een vers bereid overheerlijk gerecht, een echte aanrader. In de namiddag klaart het een beetje op. Gelukkig.....
Bij het terug rijden moet jisse plassen en op de pechstrook krijgen we ook nog telefoon van tante marleen en dat allemaal in een linksrijdende file. We komen laat aan in Coogee beach en ons huisje voor de nacht ruikt naar insectverdelger, de kinderen (en mama) slapen maar tegen 12.30 u. De wind trekt en duwt en het huisje rammelt, een cyclone die gelukkig niet tot volledige kracht is geraakt. De volgende ochtend spelen we even op het strand dat we voor ons alleen hebben. Nog even naar Fremantle voor extra kousen en ondergoed en dan rijden we naar Ann en Joe in Dunsborough. Nika sprak al met hem aan de telefoon, een en al aussie vriendelijheid. Bij aankomst is de ontvangst zeer hartelijk. Ze hebben 2 hondjes maar Jisse blijft redelijk rustig op onze schoot. Hun huis ligt aan de zee, schitterend gelegen. Joe rijdt met ons nog naar een plek waar veel kangoeroes komen bij valavond, de kinderen vinden het fantastisch... en wij ook. Nu zijn we ervan overtuigd, we zijn in Australie. De kinderen gaan vroeg slapen, wij genieten van een aussie roast en een goed bed.

De volgende dag krijgen we van Joe en Ann nog een rondrit in de buurt, prachtige natuur aan Cape Leeuwin. Na het afscheid rijden we naar een camping, schitterend gelegen aan een wijdse baai en een speeltuin met zicht op zee, zo is iedereen gelukkig. Het opzetten van de tent verloopt minder goed, de pole van 1 van de tenten is stuk, de matjes trekken op niks en de slaapzakken zijn veel te dun, ach ja we bginnen het rondbellen al wat gewoon te vinden, of toch ook weer niet,...maar ja het kan niet anders. De bagage is nog niet gevonden. Vanaf zaterdag kunnen we een formele complaint neerleggen, nog papier en belwerk maar hopelijk vinden ze onze rugzakken nog....vervolg later en foto's ook want de kabels zitten allemaal in de .....bagage.